Η αληθινή ιστορία πίσω από τον Henri Charrière, τον Γάλλο κατάδικο που είναι η έμπνευση πίσω από το «Papillon»

Η αυτοβιογραφία του Henri Charrière το 1969 «Papillon» έγινε τότε ένα μυθιστόρημα με τις καλύτερες πωλήσεις στη Γαλλία εκείνη την εποχή. Αυτή είναι η ιστορία του.

Οι Rami Malek και Charlie Hunnam με πρωταγωνιστή το «Papillon» πρόκειται να κυκλοφορήσουν στις 24 Αυγούστου. Σε σκηνοθεσία του Michael Noer, το βιογραφικό δράμα χρονολογεί την ιστορία του Γάλλου καταδικαστή Henri Charrière (με το παρατσούκλι Papillon) και την εξαιρετική ιστορία της φυλάκισης και της διαφυγής από μια διαβόητη φυλακή που βρίσκεται στο νησί του Devil's στη Γαλλική Γουιάνα.

Η ταινία έλαβε καλά κατά την αρχική πρεμιέρα του στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντου του 2017 και για άλλη μια φορά επέστησε την προσοχή στην φυλάκιση του Charrière και στην συχνά θαυματουργή διαφυγή, την οποία ο πρώην κατάδικος περιέγραψε στην αυτοβιογραφία του με το ίδιο όνομα το 1969. Κατά την κυκλοφορία του, το βιβλίο έγινε μια στιγμιαία αίσθηση στη Γαλλία, κερδίζοντας ευρεία φήμη και κριτική, γίνοντας ο νούμερο 1 μπεστ σέλερ και κερδίζοντας τη θέση του στη λίστα των σύγχρονων κλασικών.

Ο Steve McQueen παρουσίασε τον Charrière στην προσαρμογή του μυθιστορήματος του 1973 (Πηγή: IMDb )

alexandria ocasio-cortez riley roberts

Η δημοτικότητά του είδε τον Franklin J. Schaffner να το προσαρμόζει σε μια ταινία μεγάλου μήκους το 1973, με τον Steve McQueen ως Charrière και τον Dustin Hoffman ως Louis Dega, έναν συμπολίτη που, σε αντάλλαγμα για την προστασία του Papillon, συμφωνεί να χρηματοδοτήσει τη μεγάλη διαφυγή. Η τελευταία προσαρμογή θα δει τον Hunnam να αναλάβει το ρόλο του Charrière και του Malek, του Dega, και έχει εμπνευστεί από τον προκάτοχό του, αλλά αξίζει η αφήγηση της ιστορίας; Μια επισκόπηση της αυτοβιογραφίας φαίνεται σίγουρα να το προτείνει.

Το 1931, ο Charrière καταδικάστηκε ψευδώς για τη δολοφονία ενός προαγωγού που ονομάζεται Roland Le Petit και στη συνέχεια καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, καθώς και δέκα χρόνια σκληρής εργασίας. Θα ακολουθήσει φυλάκιση στο Caen, μετά την οποία μεταφέρθηκε στη φυλακή St-Laurent-du-Maroni στον ποινικό οικισμό της ηπειρωτικής Γαλλικής Γουιάνας. Και έτσι ξεκίνησαν οι επαναλαμβανόμενες δραπετεύσεις και συλλαμβάνουν, εμπειρίες κοντά στο θάνατο, αναζητήσεις εκδίκησης εναντίον εκείνων που ένιωθε ότι τον είχαν κακοποιήσει, και ένα σύντομο διάλειμμα όπου υιοθετήθηκε ως μέλος μιας τοπικής φυλής Αμερικής.

Όσο εντυπωσιακό και φανταστικό ακούγεται, η αυθεντικότητα του βιβλίου του Charrière έχει αμφισβητηθεί πολλές φορές στο παρελθόν από μερικούς γνωστούς ιστορικούς. Η τάση του για αφήγηση σε συνδυασμό με το γεγονός ότι μερικές περιπτώσεις στο βιβλίο είναι ύποπτα παρόμοιες με τους λογαριασμούς που καταγράφει ο René Belbenoît στο μυθιστόρημα του 1938 «La Guillotine Sèche» («Dry Guillotine») σήμαινε ότι οι κριτικοί δήλωσαν ότι μόλις 10 Το% της βιογραφίας αντιπροσωπεύει την αλήθεια. Ο Charrière, ωστόσο, επέμεινε ότι τα γεγονότα που έγραψε ήταν αληθινά και ακριβή. Υπάρχουν επιχειρήματα που υποστηρίζουν και τις δύο πλευρές, αλλά οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν αδιαμφισβήτητα ότι η αλήθεια είναι απίθανο να ξεπεράσει την εκδοχή του για την ιστορία.

Ο «Papillon» αντιπροσωπεύει μια περίοδο 14 ετών στη ζωή του Charrière μεταξύ του 1931 και του 1945 μετά την καταδίκη του για δολοφονία και μέχρι την τελική απελευθέρωσή του από ένα κινητό στρατόπεδο κράτησης στο El Dorado της Βενεζουέλας. Έχοντας μάθει για τη βία και τις δολοφονίες που ήταν κοινές μεταξύ των καταδικασμένων στην αποικία της φυλακής όπου ήταν επικεφαλής, ο Charrière σχεδόν αμέσως άρχισε να σχεδιάζει τη διαφυγή του, φιλώντας τον Dega, έναν πρώην τραπεζίτη που καταδικάστηκε για παραποίηση, για να τον βοηθήσει στην αναζήτησή του. Ένωσε επίσης τις δυνάμεις του με δύο άλλους άντρες, τον Clousiot και τον André Maturette, για να ξεφύγουν από τη φυλακή.

Ακολουθεί ένα ταξίδι με ιστιοφόρο στο Τρινιντάντ, και εδώ είναι που η ταινία και το βιβλίο αποκλίνουν. Ενώ το χαρακτηριστικό Noer επικεντρώνεται έντονα στην απίθανη συμμαχία του Charrière με την ιδιόμορφη Dega και τη δια βίου φιλία του ζευγαριού μετά τη διακοπή τους από το St-Laurent-du-Maron, η αυτοβιογραφία του οδηγεί τον αναγνώστη στο νομαδικό ταξίδι του μέσα και έξω από τις φυλακές της Νότιας Αμερικής τις συζητήσεις του με την επιβολή του νόμου.

Το Τρινιντάντ προσέφερε λίγη ανάπαυλα στον Charrière. Ενώ βοηθούσε μια βρετανική οικογένεια, ο ολλανδός επίσκοπος του Κουρακάο, και πολλοί άλλοι στην αποφυγή της αστυνομίας, η ελευθερία του θα ήταν βραχύβια. Συνελήφθη στην ακτή της Κολούμπια και φυλακίστηκε για άλλη μια φορά. Στη συνέχεια σχεδίασε μια δεύτερη απόδραση που αποδείχθηκε πολύ πιο καρποφόρα.

κορίτσι στο rob lowe σεξ σεξ

Κατά τη διάρκεια της πορείας του, μπήκε στη χερσόνησο Guajira, μια περιοχή που κατέλαβαν οι Αμερικανοί, και αφομοιώθηκε σε ένα παραθαλάσσιο χωριό του οποίου η κύρια απασχόληση ήταν η κατάδυση μαργαριταριών. Πήγε στο δικαστήριο δύο εφηβικές αδελφές και εμποτίστηκε και οι δύο, περνώντας τους επόμενους μήνες ευδαιμονία προτού αποφασίσει ενάντια στον αδρανές τρόπο ζωής και επιδίωξη εκδίκησης. Θα ήταν μια απόφαση που θα μετανιώσει τελικά και μια που θα αποδειχθεί η αναίρεση του.

Όταν επέστρεψε στον πολιτισμό, συνελήφθη αμέσως και φυλακίστηκε στη Σάντα Μάρτα και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο Barranquilla, πριν τελικά εκδοθεί πίσω στη Γαλλική Γουιάνα και καταδικάστηκε σε δύο χρόνια απομόνωσης. Η εμπειρία θα ήταν τρομακτική. Ο Charrière έγραψε ότι ήταν κλειδωμένος για όλες τις 24 ώρες της ημέρας και ούτε καν άφησε φρέσκο ​​αέρα ή άσκηση.

έκαναν χειρουργική επέμβαση σε ένα σταφύλι reddit

Θα περνούσε τα επόμενα 11 χρόνια πηγαίνοντας και έξω από τις φυλακές στη Γαλλική Γουιάνα, μεταβαίνοντας από τη φυλάκιση σε φυλάκιση, κάθε ένα από σύντομες περιόδους ελευθερίας. Αμέτρητες απόπειρες διαφυγής συνοδεύουν αναπάντεχα κάθε φυλάκιση, αλλά οι περισσότερες απέτυχαν, προκαλώντας ολοένα και πιο βάναυσες απαντήσεις από τους απαγωγείς του και με αποτέλεσμα άλλους 19 μήνες σε απομόνωση.

Η Charlie Hunnam και η Rami Malek θα πρωταγωνιστήσουν στην τελευταία προσαρμογή του μυθιστορήματος (Πηγή: IMDb )

Δεν ήταν ότι ο Charrière δεν ήταν δημιουργικός ούτε στα σχέδια του. Ένα σχέδιο τον περιελάμβανε να προσποιείται την ψυχική ασθένεια για να δραπετεύσει από τις πρόσφατα καθιερωμένες ποινικές κυρώσεις υπέρ του ναζιστικού Vichy Regime για απόπειρα διαφυγής, καθώς οι τρελοί κρατούμενοι δεν μπορούσαν να καταδικαστούν σε θάνατο για οποιονδήποτε λόγο. Αλλά το πιο ευφυές σχέδιό του θα ήταν να ζητήσει προσωπικά τη μεταφορά στο Devil's Island, το μικρότερο αλλά πιο «αναπόφευκτο» νησί φυλακών.

Θα μελετούσε τα νερά και θα ανακάλυπτε δυνατότητες σε έναν βραχώδη κολπίσκο που περιβάλλεται από έναν ψηλό βράχο - παρατήρησε ότι κάθε έβδομο κύμα ήταν αρκετά μεγάλο για να μεταφέρει ένα πλωτό αντικείμενο αρκετά μακριά στη θάλασσα ώστε να παρασύρεται προς την ηπειρωτική χώρα. πειραματίστηκε ρίχνοντας σάκους καρύδων στην είσοδο. Θα ακολουθήσει μια τελική απόδραση με έναν συντροφικό πειρατή που είχε ως αποτέλεσμα τη μόνιμη απελευθέρωσή του το 1941.

Και οι δύο άνδρες πήδηξαν στον κολπίσκο, χρησιμοποιώντας σάκους καρύδων ως αυτοσχέδιες σχεδίες και το έβδομο κύμα τους έφερε στον ωκεανό. Μετά από αρκετές ημέρες παρασύροντας κάτω από έναν αδυσώπητο και αποστραγγιζόμενο ήλιο, επιζώντας σε τίποτα εκτός από πολτό καρύδας, το ζευγάρι έφτασε στην ηπειρωτική Γουιάνα. Ενώ ο σύντροφός του θα υποκύψει στην άμμο, ο Charrière κατάφερε να φτάσει στη σχετική ασφάλεια προτού συλληφθεί και πάλι.

Οι αρχές της Γουιάνας τον φυλακίστηκαν για ένα χρόνο στο Wakenaam και στη συνέχεια τον απελευθέρωσαν ως Γουιάνα πολίτη, εξηγώντας το τέλος του εξαιρετικού 12ετούς ταξιδιού του Γάλλου μέσω του συστήματος φυλακών της Νότιας Αμερικής.

Το υπόλοιπο της ζωής του πέρασε σε λιγότερο ενθουσιασμό από τις ημέρες του που έσπασε τη φυλακή. Με την τελική του απελευθέρωση, εγκαταστάθηκε στη Βενεζουέλα, παντρεύτηκε μια γυναίκα της Βενεζουέλας και συνέχισε να ανοίγει εστιατόρια στο Καράκας και στο Μαρακάιμπο. Έφτασε ακόμη και σε ένα είδος δευτερεύουσας κατάστασης διασημοτήτων, συνεχίζοντας να εμφανίζεται σε πολλά τοπικά τηλεοπτικά προγράμματα προτού επιλέξει να επιστρέψει στη χώρα του και γράφοντας την αξιοθαύμαστη ιστορία του.

πώς να παρακολουθήσετε παιχνίδια dodger

Από όλα τα οφέλη που κέρδισε ο Charrière από τη δημοτικότητα του βιβλίου του, το μεγαλύτερο ήταν αναμφίβολα η συγχώρεση της κατηγορίας του για δολοφονία το 1970.

Συνέχισε να γράφει τη συνέχεια του «Papillon» με το «Banco», το οποίο τεκμηρίωσε τη ζωή του στη Βενεζουέλα, τις προσπάθειές του να κερδίσει χρήματα για να εκδικηθεί την ψευδή φυλάκιση και να δει τον πατέρα του, και πολλές από τις αποτυχημένες επιχειρήσεις του, συμπεριλαμβανομένων εξόρυξη διαμαντιών, ληστεία τραπεζών και κούκλα κοσμημάτων.

Πέρασε τα τελευταία του χρόνια, αποκομίζοντας τα δικαιώματα από τα βιβλία του, και καταλλήλως, απεικονίζοντας έναν κλέφτη κοσμημάτων σε μια ταινία του 1970 με τίτλο «The Butterfly Affair». Μια ζωή που υπερηφανεύεται για κάτι περισσότερο από το δίκαιο μερίδιο των συγκινήσεων και των περιπτώσεων θα τερματιστεί στις 29 Ιουλίου 1973, με τον Charrière να πεθαίνει από τον καρκίνο του λαιμού.

Πάντα ο επαναστάτης, η πιο περήφανη στιγμή του ήταν πιθανότατα όταν ένας Γάλλος υπουργός αποδίδει την «ηθική παρακμή της Γαλλίας» σε μίνι φούστες και ... Papillon.