Αυτή η Ημέρα στην Ιστορία: Ο διαβόητος τρομοκράτης Carlos the Jackal ηρεμεί και συνέλαβε μετά τη βασιλεία του τρόμου
Ο γεννημένος στη Βενεζουέλα καταδικάστηκε για την πραγματοποίηση πολλών τρομοκρατικών δραστηριοτήτων στην Ευρώπη και συνελήφθη από τη γαλλική αστυνομία στο Σουδάν
Carlos the Jackal (Getty Images)
είναι η kate spade που σχετίζεται με τον david spade
Σήμερα είναι 14 Αυγούστου και σηματοδοτεί την 26η επέτειο από τη σύλληψη του Ilyich Ramirez Sanchez, ενός διαβόητου τρομοκράτη που είναι πιο γνωστός ως Carlos the Jackal, στο Χαρτούμ του Σουδάν. Γάλλοι πράκτορες πληροφοριών κρατούσαν τον άνδρα αυτήν την ημέρα το 1994 και τον καταπάτησαν και τον απήγαγαν καθώς δεν υπήρχε συνθήκη έκδοσης μεταξύ Γαλλίας και Σουδάν. Η κυβέρνηση του Σουδάν κάλεσε αργότερα τις ΗΠΑ να αφαιρέσουν το όνομα του αφρικανικού έθνους από τον κατάλογο των χωρών που χρηματοδοτούν την τρομοκρατία, ισχυριζόμενοι ότι βοήθησε στη σύλληψη του Carlos. Ο άνδρας κατηγορήθηκε ευρέως ότι ήταν υπεύθυνος για αρκετές τρομοκρατικές επιθέσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη μεταξύ 1973 και 1992. Ήταν καταζητούμενος για τρομοκρατικά εγκλήματα σε τουλάχιστον πέντε ευρωπαϊκές χώρες.
Ποιος είναι ο Carlos the Jackal;
Ο Ραμίρεζ γεννήθηκε σε μια οικογένεια ανώτερης τάξης στην πόλη Michelena στη Βενεζουέλα, στις 12 Οκτωβρίου 1949. Ο πατέρας του José Altagracia Ο Ramírez Navas ήταν αφοσιωμένος μαρξιστής που έκανε νομική πρακτική. Ο πατέρας του έδωσε το πρώτο του όνομα Ilyich μετά τον Vladimir Ilyich Lenin (τα δύο άλλα αδέλφια του ονομάστηκαν «Λένιν» και «Βλαντιμίρ»). Ο Ραμίρεζ έλαβε εκπαίδευση στον κομμουνισμό και επαναστατική σκέψη από τον πατέρα του. Η μητέρα του Elba María Sánchez ήταν μια κοινωνική κοινωνία με την οποία ο Ramírez ταξίδεψε εκτενώς και συνηθίστηκε σε έναν πλούσιο τρόπο ζωής που έρχεται σε αντίθεση με τις κομμουνιστικές του πεποιθήσεις.
Ο Christian Gauger, 71 ετών, φτάνει για την πρώτη ημέρα της δίκης του, κατηγορούμενος για την επίθεση του ΟΠΕΚ του 1975 στη Βιέννη στις 21 Σεπτεμβρίου 2012 στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας. Οι εισαγγελείς κατηγορούν τον Gauger και τη Sonja Suder, 79 ετών, ότι ήταν μέλη της αριστερής τρομοκρατικής ομάδας των επαναστατικών κυττάρων (RZ) και κατηγορούν τον Suder ότι προμηθεύει όπλα και εκρηκτικά σε τρομοκράτες με επικεφαλής τον Ilich Ramirez Sanchez, επίσης γνωστός ως Carlos the Jackal, οι οποίοι Το Δεκέμβριο του 1975 εισέβαλε στην έδρα του ΟΠΕΚ και πήρε πάνω από 60 ομήρους, συμπεριλαμβανομένων πολλών υπουργών πετρελαίου των κρατών μελών του ΟΠΕΚ. (Getty Images)
Μετά από σπουδές στην εκπαίδευση στη Βρετανία, ο Ramírez πήγε στο Πανεπιστήμιο Patrice Lumumba της Μόσχας, το οποίο φέρεται να αποτελεί εστία για την πρόσληψη ξένων κομμουνιστών στην προηγούμενη Σοβιετική Ένωση. Ωστόσο, η ακαδημαϊκή απόδοση του Ramirez και τα προβλήματα με τις πανεπιστημιακές αρχές είδαν την απομάκρυνσή του το 1970. Από τη Μόσχα, ο Ramirez πήγε στη Βηρυτό, όπου εθελοντικά συμμετείχε στο PFLP - Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Εκεί, του δόθηκε το nom de guerre «Carlos» και πήγε στην Ιορδανία για εκπαίδευση όπλων. Αφού ο PFLP απομακρύνθηκε από την Ιορδανία το 1970-71, ο Carlos πήγε στο Λονδίνο όπου πήρε μια λίστα με ονόματα ατόμων που θα πρέπει είτε να απαχθούν είτε να δολοφονηθούν. Αυτό οδήγησε στην παρθενική αποστολή του Carlos - τη δολοφονία του Joseph Sieff - προέδρου της Marks & Spencer και ενός από τους γνωστούς Εβραίους επιχειρηματίες της Βρετανίας. Τον Δεκέμβριο του 1973, ο Carlos μπήκε δυναμικά στο σπίτι του Sieff στο Λονδίνο και τον πυροβόλησε, αλλά δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει το έργο του. Το όπλο του μπλοκαρίστηκε και ο Κάρλος έφυγε από τη σκηνή.
Η επόμενη αποστολή του Carlos ήταν να βοηθήσει στον σχεδιασμό της κατοχής της γαλλικής πρεσβείας στη Χάγη της Ολλανδίας, από μέλη του ιαπωνικού κόκκινου στρατού τον Σεπτέμβριο του 1974. Έβαλε μια χειροβομβίδα σε μια καφετέρια και μια εμπορική στο Παρίσι καθώς οι Γάλλοι ήταν σε συνομιλίες για την απελευθέρωση 11 ομήρων που κρατούνται στη διπλωματική αποστολή, σκοτώνοντας δύο και τραυματίζοντας αρκετούς. Οι Γάλλοι συμφώνησαν με τα αιτήματα του Ιαπωνικού Κόκκινου Στρατού εντός ημερών από αυτό το περιστατικό.
Τον Ιανουάριο του 1975, ο Carlos ηγήθηκε μιας άλλης αποστολής επίθεσης, αυτή τη φορά σε ένα από τα αεροσκάφη El Al του Ισραήλ στο αεροδρόμιο Orly του Παρισιού. Μια άλλη επίθεση με ρουκέτες μια εβδομάδα αργότερα είδε τον Carlos να εμπλακεί σε πυροβολισμό με τη γαλλική αστυνομία, αλλά κατάφερε να δραπετεύσει.
Ο Κάρλος καλωσόρισε μπάτσους στο διαμέρισμά του, τους έδωσε ποτά και μετά απολύθηκε
Τον Ιούνιο του ίδιου έτους, ο Michel Moukharbal, ο χειριστής PFLP του Carlos και ο συνεργάτης της επίθεσης Al El, συνελήφθησαν από τη γαλλική αστυνομία και τους μετέφερε στο διαμέρισμα στο Παρίσι όπου έμενε ο Carlos. Ο άνδρας καλωσόρισε την αστυνομία στο διαμέρισμά του, τους πρόσφερε ποτά και στη συνέχεια άρχισε να πυροβολεί, σκοτώνοντας τον Μουκάρμπαλ και δύο άλλους αστυνομικούς. Ένας άλλος τραυματίστηκε σοβαρά. Μετά από αυτό το περιστατικό, ο Carlos έγινε ένα διάσημο όνομα και οι μπάτσοι συνέχισαν να τον κυνηγούν για σχεδόν δύο δεκαετίες. Σύντομα του δόθηκε το όνομα «Carlos the Jackal» από τα ΜΜΕ.
Η επόμενη αποστολή του Κάρλος ήταν ακόμη πιο απλή. Στις 21 Δεκεμβρίου 1975, ο άνδρας μαζί με πέντε άλλους εισέβαλαν σε μια συνάντηση υπουργών του ΟΠΕΚ στη Βιέννη της Αυστρίας και είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο δύο φρουρών ασφαλείας και ενός Λιβύου οικονομολόγου. Περισσότεροι από 60 άνθρωποι συνελήφθησαν ομήροι και ο Κάρλος και οι άντρες του στη συνέχεια μετέφεραν 42 από αυτούς στο Αλγέρι, όπου η τοπική ηγεσία τους υποδέχτηκε. Αποκαλύφθηκε αργότερα ότι ο Κάρλος πήρε λύτρα εκατομμυρίων δολαρίων για την ασφαλή απελευθέρωση των ομήρων. Αυτό ενοχλούσε το PFLP που είχε ζητήσει την εκτέλεση δύο υπουργών του ΟΠΕΚ. Ο Κάρλος απελάθηκε από την στολή το 1976.
Στη συνέχεια, ο Κάρλος έλαβε υποστήριξη από διάφορα άτομα και ομάδες, συμπεριλαμβανομένου του πρώην δικτάτορα της Λιβύης Μουαμάρ αλ-Καντάφι και του Στάσι, της μυστικής αστυνομικής υπηρεσίας της πρώην κομμουνιστικής Ανατολικής Γερμανίας που του παρείχε έδρα στο Βερολίνο και προσωπικό υποστήριξης άνω των 70 ατόμων . Ο Κάρλος στη συνέχεια δημιούργησε ένα τρομοκρατικό δίκτυο που ονομάζεται Οργάνωση του Ένοπλου Αραβικού Αγώνα (OAAS) το 1978. Τον επόμενο χρόνο, παντρεύτηκε τη Μαγδελένα Κόππ, μέλος του ΟΑΑΣ από τη Δυτική Γερμανία και συνελήφθη το 1982 από τη γαλλική αστυνομία. Αυτό είχε σοβαρά αντίποινα καθώς η Γαλλία γνώρισε μια σειρά θανατηφόρων τρομοκρατικών επιθέσεων εκείνη τη χρονιά, συμπεριλαμβανομένης μιας που στοχεύει τον Ζακ Σιράκ, τον πρώην Γάλλο πρόεδρο που ήταν τότε δήμαρχος της γαλλικής πρωτεύουσας. Οι επιθέσεις συνεχίστηκαν το 1983, αλλά πολλές από τις συνδέσεις του Κάρλος στο κομμουνιστικό μπλοκ άρχισαν να απομακρύνονται από αυτόν υπό την πίεση των δυτικών χωρών. Ο Carlos παντρεύτηκε αργότερα μια Παλαιστίνη γυναίκα που ονομάζεται Lana Jarrar και έπειτα αρραβωνιάστηκε με έναν Γάλλο δικηγόρο που ονομάστηκε Isabelle Coutant-Peyre.
Ο Κάρλος δέχθηκε τρεις ισόβιες κάθειρξη
Ο Κάρλος έχασε στη συνέχεια μεγάλο μέρος του τσιμπήματός του και πέρασε το υπόλοιπο μέρος της δεκαετίας του 1980 στη συνταξιοδότησή του στη Συρία. Το 1990, οι φήμες ξέσπασαν ότι ο ιρακινός δικτάτορας Σαντάμ Χουσεΐν προσπαθούσε να στρατολογήσει τον Κάρλος για να ηγηθεί μιας τρομοκρατικής εκστρατείας εναντίον αμερικανικών και ευρωπαϊκών στόχων. Το κυνήγι συνεχίστηκε και ο Κάρλος εντοπίστηκε τελικά στο Σουδάν όπου συνελήφθη και μεταφέρθηκε στη Γαλλία για δίκη. Τον Δεκέμβριο του 1997, ο Carlos καταδικάστηκε για τις δολοφονίες του Moukharbal και δύο άλλων ντετέκτιβ και του επιδόθηκε ισόβια ζωή.
Τον Ιούνιο του 2003, ο Κάρλος δημοσίευσε ένα βιβλίο με τίτλο «Επαναστατικό Ισλάμ» στο οποίο επαίνεσε τον εγκέφαλο της 11ης Σεπτεμβρίου Οσάμα Μπιν Λάντεν. Τέσσερα χρόνια αργότερα, κέρδισε έφεση πρόστιμου 5.000 ευρώ που επιβλήθηκε εναντίον του για τις παρατηρήσεις του σε ένα ντοκιμαντέρ του 2004. Αρχικά κρίθηκε ένοχος για την υπεράσπιση της τρομοκρατίας σχολιάζοντας: Σε έναν νομικό πόλεμο, είμαστε εξουσιοδοτημένοι να πάρουμε τη ζωή αν χρειαστεί. Το Εφετείο αργότερα είπε ότι η παρατήρησή του ελήφθη εκτός πλαισίου. Τον Μάιο του 2007, ένας Γάλλος δικαστής κατά της τρομοκρατίας ζήτησε από τον Carlos να υποβληθεί δίκη για τους βομβαρδισμούς στη Γαλλία το 1982-83. Η δίκη για τις επιθέσεις που σκότωσαν 11 και τραυματίστηκαν περισσότερους από 100 ξεκίνησε στο Παρίσι τον Ιούνιο του 2011. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, ο Κάρλος πήρε τη δεύτερη φυλακή ζωής του αφού κρίθηκε ένοχος.
Τον Ιούνιο του 2013, ένα γαλλικό εφετείο επικύρωσε τη δεύτερη ποινή του Carlos. Τον επόμενο χρόνο, ανακοινώθηκε ότι ο κατάδικος θα παραμείνει μια ακόμη δίκη για την επίθεση χειροβομβίδων του 1974 στο Παρίσι που σκότωσε δύο και τραυματίστηκε 34. Τον Μάρτιο του 2017, ο Κάρλος καταδικάστηκε για τρίτη ισόβια κάθειρξη για την επίθεση και τον Μάρτιο του 2018, η απόφαση επιβεβαιώθηκε και πάλι από ένα γαλλικό εφετείο.
Ο Carlos the Jackal βρήκε αναφορά σε πολλές ταινίες σε διάφορες γλώσσες.
