«Skin: A History of Nudity in the Movies»: Ποια ήταν η Audrey Munson, πρώτη γυναίκα που εμφανίστηκε γυμνή στη σιωπηλή εποχή;

Η μούσα του κινήματος Beaux-Arts και οι πρωτοπόροι καλλιτέχνες των αρχών του 1900, ήταν το πρώτο σούπερ μοντέλο της Αμερικής και επίσης η πρώτη ιστορία φλόγου του Χόλιγουντ

που μπορω να βρω κρυσταλλινη πεψι

Φωτογραφία πορτρέτου Audrey Munson από τον Arnold Genthe (Wikimedia Commons)

Εάν ζείτε στη Νέα Υόρκη, είναι πιθανό να την έχετε δει χωρίς να γνωρίζετε ποια ήταν. Κάθεται πάνω στο δημοτικό κτίριο του Big Apple, χυτό χάλκινο και στο Frick Mansion, στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης, μέσα στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, από την είσοδο της γέφυρας του Μανχάταν, σμιλεμένη σε πέτρα ή σμιλεμένη από χαλκό. Πολλά γλυπτά της είναι διάσπαρτα στις ΗΠΑ, αλλά το όνομά της παραμένει σε μεγάλο βαθμό άγνωστο. Η μούσα του κινήματος Beaux-Arts και οι πρωτοπόροι καλλιτέχνες των αρχών του 1900, ήταν το πρώτο σούπερ μοντέλο της Αμερικής και επίσης η πρώτη ιστορία φλόγας του Χόλιγουντ. Η Audrey Munson ήταν το όνομά της και ήταν η πρώτη γυναίκα που τα έδειξε όλα στις ταινίες της σιωπηλής εποχής.

Το 'Skin: A History of Nudity in the Movies' του Danny Wolf είναι ένα ντοκιμαντέρ διάρκειας 130 λεπτών που εξετάζει την κληρονομιά του γυμνού στο Χόλιγουντ και πώς ήταν πάντα σχεδόν ένα σημείο πώλησης για ταινίες. Το γυμνό είναι μέρος της ταινίας από την αυγή της βιομηχανίας και την εφεύρεση του κινηματογράφου από τους αδελφούς Lumiere στα τέλη του 19ου αιώνα. Η άγραφη ταινία περιλαμβάνει συνεντεύξεις με γνωστούς ηθοποιούς και ηθοποιούς που εμφανίστηκαν γυμνοί σε ταινίες κάποια στιγμή στη ζωή τους, μαζί με σκηνοθέτες, ιστορικούς τέχνης και σκηνοθέτες. Η ταινία κάνει αξιοσημείωτη αναφορά για τη Munson, τη γυναίκα που καθόρισε το main γυμνό τη δεκαετία του 1910.

Γεννημένος το 1891, ο Munson μεγάλωσε μια όμορφη γυναίκα, με ένα κλασσικά όμορφο σώμα και το θάρρος να το «ξεφλουδίσει» σε όλη της τη δόξα, στο όνομα της τέχνης. Στις αρχές του 20ού αιώνα, η Munson και η φιγούρα της από τις ελληνικές διαστάσεις ενέπνευσαν μια γενιά νεοκλασικών αμερικανών καλλιτεχνών, οι οποίοι βασικά την έκριναν τη σύγχρονη Αφροδίτη της Μήλου. Είχε επίσης το παρατσούκλι «American Venus», «Miss Manhattan» και «Queen of the Artist's Studio». Αλλά τόσο γρήγορα όσο πέτυχε ευρεία φήμη μετά την είσοδό της στη νεογέννητη κινηματογραφική βιομηχανία, η πτώση της είχε γίνει αναπόφευκτη, και από τη δεκαετία του '20, η νεαρή ομορφιά είχε υποχωρήσει σε αφάνεια (αν και όχι από επιλογή), όπου έζησε πολύ μακριά από τη σύντομη λαμπερή καριέρα της.

Αλληγορική φιγούρα του Μπρούκλιν, βασισμένη στην Audrey Munson, από τη γέφυρα του Μανχάταν, NYC - Μουσείο Μπρούκλιν, Μπρούκλιν, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ. Δημιουργήθηκε το 1915-1916 ( Wikimedia Commons)

Η Munson, η οποία ξεκίνησε την καριέρα της στη Νέα Υόρκη δουλεύοντας ως κορίτσι χορωδίας στο Μπρόντγουεϊ, ανακαλύφθηκε από έναν φωτογράφο Πολμάθ, Felix Benedict Herzog, όταν βρισκόταν σε βιτρίνες κατά μήκος της Fifth Avenue. Ήταν 15 εκείνη την εποχή, και η Herzog την παρουσίασε σε έναν κύκλο καλλιτεχνών, ένας μεταξύ τους κατάφερε να την πείσει να του θέσει γυμνό. Μεταξύ του 1910 και του 1915, ο Munson διαμορφώθηκε ως θεά ή αλληγορική εικόνα του, που έγινε η έμπνευση για πάνω από δύο δωδεκάδες γλυπτά στη Νέα Υόρκη μόνο. Η δουλειά της είχε κερδίσει τόσο την τύχη όσο και τη φήμη, και το 1916, μετακόμισε στην Καλιφόρνια για να εργαστεί στη βιομηχανία κινηματογραφικών ταινιών που ήταν ακόμα πολύ νωρίς.

Πορτρέτο της Audrey Munson (Quiver)

Στην πρώτη της ταινία, «Inspiration», η Munson ξεφορτώθηκε για πρώτη φορά στην κάμερα, παίζοντας ένα μοντέλο γλύπτη στην οθόνη. Έγινε η πρώτη μη πορνογραφική ταινία με γυμνή γυναίκα. Στο αποκορύφωμα της καριέρας της, η Munson ήταν μια δύναμη που υπολογίζει και εξουδετερώνει πλήρως τις συνετές ιδέες της κοινωνίας για το πώς μια γυναίκα πρέπει να εμφανίζεται στο κοινό. Αρνήθηκε να φορέσει κορσέ και ψηλά τακούνια και πίστευε ότι το γυναικείο φόρεμα πρέπει να είναι φυσικό και πρακτικό. Έδρασε σε τρεις ακόμη ταινίες προτού επιστρέψει στην Ανατολική Ακτή και χρονολόγησε πολλούς πλούσιους στη Νέα Υόρκη και το Νέο Λιμάνι, συμπεριλαμβανομένου του Hermann Oelrichs Jr, ο οποίος ήταν ο πλουσιότερος πτυχιούχος στην Αμερική εκείνη την εποχή.

Μέχρι το 1922, σε ηλικία 39 ετών, η Munson, το «κάποτε διάσημο μοντέλο καλλιτέχνη» αναγκάστηκε να φιλήσει το χρυσό αντίο της καριέρας της αφού άρχισε να δείχνει σημάδια προβλημάτων. Η ψυχική της κατάσταση είχε αρχίσει να επιδεινώνεται και άρχισε να διεκδικεί ψευδείς συνδέσεις με την ευρωπαϊκή αριστοκρατία, προχωρώντας ως «βαρόνη Audrey Meri Munson-Munson». Το 1919, έγραψε μια επισφαλή επιστολή στο αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών όπου ισχυρίστηκε ότι η Oelrichs Jr ανήκε σε μια γερμανική καμπίνα που την έβγαλε από το Χόλιγουντ. Κατηγόρησε επίσης πολλά από τα προβλήματά της στους Εβραίους και μάλιστα υπέβαλε αναφορά στη Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ για την έγκριση ενός νομοσχεδίου που θα την προστατεύει από το «διωγμό των Εβραίων».

Άρθρο εφημερίδας σχετικά με την απόπειρα αυτοκτονίας της Audrey Munson (Quiver)

Εκείνη και η μητέρα της ζούσαν σε ένα πανσιόν στη Νέα Υόρκη εκείνη την εποχή, που ανήκε σε έναν ηλικιωμένο γιατρό που ονομάζεται Walter Wilkins. Τον Φεβρουάριο του 1919, ο Γουίλκινς κατηγόρησε τη σύζυγό του Τζούλια σε θάνατο έξω από το σπίτι τους στο Λονγκ Άιλαντ. Κατά τη διάρκεια της διερεύνησης της δολοφονίας, η αστυνομία συνειδητοποίησε ότι η εμμονή του Γουίλκινς με τον Μόνσον είχε πιθανώς ως αποτέλεσμα να σκοτώσει τη γυναίκα του, ώστε να μπορούσε να είναι μαζί της. Αν και η Munson και η μητέρα της είχαν φύγει από τη Νέα Υόρκη πριν από τη δολοφονία, η αστυνομία τους εντόπισε στον Καναδά και η πρώην ηθοποιός αρνήθηκε οποιαδήποτε εμπλοκή με τον Wilkins, ο οποίος αργότερα κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε θάνατο. Πριν όμως έρθει σε ηλεκτροπληξία, ο Γουίλκινς κρεμάστηκε στο κελί του. Η δημοσιότητα από αυτή τη σκανδαλώδη υπόθεση κατέστρεψε την καριέρα της.

Η Μόνσον προσπάθησε να αυτοκτονήσει το 1922 καταπιώντας διχλωριούχο υδράργυρο, και στα 40α γενέθλιά της και η μητέρα της ζήτησε να δεσμευτεί για παράνομο άσυλο στο Όγκντενσμπουργκ της Νέας Υόρκης. Παρέμεινε εκεί για 65 χρόνια και πέθανε στα 104 του, το 1996. Τάφηκε σε έναν τάφο που δεν χαρακτηρίστηκε στο Νεκροταφείο του Νιου Χέιβεν έως ότου η οικογένειά της εγκατέστησε μια απλή ταφόπλακα στα 125α γενέθλιά της. Η Μόνσον πίστευε πάντα ότι ο θάνατός της θα προέκυπτε από την κατάρα των τσιγγάνων που είχε αντιμετωπίσει σε ηλικία 5 ετών.

Το «Skin: A History of Nudity in the Movies» θα είναι διαθέσιμο κατά παραγγελία στις 18 Αυγούστου.