Ο φρίκης του Pennhurst Asylum: Τα μυστικά της ψυχής που αποκαλύπτονται για ψυχικά ασθενείς και παιδιά λιμοκτονούν και αφήνουν να πεθάνουν

Από την ψυχική και σωματική κακοποίηση, την κακομεταχείριση των πιο αδύναμων μεταξύ της κοινωνίας έως τον υπερβολικό συνωστισμό, το Άσυλο του Πένχερστ ήταν το σπίτι για τα δάκρυα και τις κραυγές που δεν έγιναν.

(Πηγή: Getty Images)

Το φρικτό παρελθόν του Pennhurst άσυλο είναι σαν ένα απόσπασμα από τις σελίδες μιας ιστορίας τρόμου. Από την ψυχική και σωματική κακοποίηση, την κακομεταχείριση των πιο αδύναμων μεταξύ της κοινωνίας έως τον υπερβολικό συνωστισμό, το άσυλο του Πένχερστ φιλοξενούσε πολλά δάκρυα και κραυγές που δεν έγιναν. Τα ψυχρά μυστικά στα οποία μαρτυρούν τα θρυμματισμένα τείχη του είναι ακόμα θέμα μυστηρίου με τους παραφυσικούς ερευνητές να συρρέουν για να αποκωδικοποιήσουν τις ιστορίες των προηγούμενων κατοίκων της.

Ονομάστηκε Κρατικό Σχολείο και Νοσοκομείο Pennhurst, αρχικά ονομαζόταν Κρατικό Ίδρυμα Ανατολικής Πενσυλβανίας για τους Feeble-Minded and Epileptic. Ήταν ένα ασφαλές καταφύγιο για όσους είχαν ψυχική και σωματική αναπηρία στη Νοτιοανατολική Πενσυλβανία. Βρίσκεται στην Άνοιξη της Πόλης, το ίδρυμα λειτούργησε για 79 χρόνια, προτού καταλήξουν τελικά οι ιστορίες της σκληρότητάς του και έκλεισε στις 9 Δεκεμβρίου 1987.

τι λέει η Αγία Γραφή για τον πατριωτισμό

Ο τόπος κατασκευάστηκε μεταξύ 1903-1908 και μόλις τέσσερα χρόνια αφότου πήραν τον πρώτο ασθενή στις 23 Νοεμβρίου 1908, ο Pennhurst ήταν ήδη γεμάτος με ανθρώπους. Εννοείται ότι είναι για άτομα με ειδικές ανάγκες και ψυχικά άρρωστα, ορφανά, μετανάστες και εγκληματίες ρίχτηκαν επίσης στο ίδρυμα. Ήταν ένας φόβος για αυτούς που ήταν διαφορετικοί που οδήγησαν στη δημιουργία ενός τόπου όπως το Pennhurst.

Το πιο τρομακτικό μέρος αυτής της ιστορίας για το άσυλο είναι το γεγονός ότι οι «αδύναμοι» άνθρωποι θεωρούνταν εγκληματική απειλή. Το 1913, συγκροτήθηκε μια Επιτροπή για τη Φροντίδα των Φέβελ-Νου, η οποία με τόλμη ανακοίνωσε ότι εκείνοι που είχαν αναπηρία δεν πρέπει να είναι πολίτες στην κανονική κοινωνία, διότι αποτελούσαν απειλή για την ειρήνη. Μέχρι τη δεκαετία του 1960, το Pennhurst φιλοξένησε περίπου 2.791 άτομα, που ήταν σχεδόν χίλια περισσότερα από τη μέγιστη χωρητικότητά τους.

επιστρέφει το κάστρο της τηλεοπτικής εκπομπής

Υπήρχαν επίσης παιδιά μεταξύ αυτών που θεσμοθετήθηκαν, κρατήθηκαν σε μεταλλικά κλουβιά και συχνά ξαπλωμένα στα κόπρανα τους για μέρες. Ο Μπιλ Μπαλντίνι, ο οποίος ήταν ο πρώτος που έσπασε την ιστορία των φρικτών συνθηκών στις οποίες ζούσαν οι ασθενείς, είπε ότι ήταν τόσο δύσκολο να δει τι έβλεπαν ότι το πλήρωμα ήθελε σχεδόν να φύγει - ήταν τόσο «νεκροί». Η ιστορία έτρεξε το 1968 και αυτό που έδειξε άλλαξε την ιστορία του ασύλου. Γυμνοί, άρρωστοι, σκελετικοί ασθενείς και παιδιά από 6 μηνών έως 5 ετών ήταν δεμένα σε κρεβάτια.

Οι ασθενείς εδώ χωρίστηκαν σε ακατέργαστες κατηγορίες - άσχημες ή τρελές, επιληπτικές ή υγιείς και οδοντικές κατηγορίες καλών, κακών και θεραπευμένων δοντιών. Αρχικά, άρρενες και γυναίκες ασθενείς διατηρήθηκαν μαζί αρχικά αλλά αργότερα διαχωρίστηκαν για να αποφευχθεί η εγκυμοσύνη.

Και αυτοί οι ασθενείς υπέφεραν στα χέρια του προσωπικού. Οι ασθενείς με υψηλή λειτουργία διαχωρίστηκαν από τους ασθενείς με χαμηλή λειτουργία, αλλά συχνά τοποθετήθηκαν σε θαλάμους με τους λιγότερο ικανούς ως τιμωρίες. Μερικοί ασθενείς επιδεινώθηκαν σκόπιμα για να γίνουν βίαιοι. Οι επιθέσεις τους θα κανονίζονταν από τους επιστάτες. Χτυπήθηκαν, μερικά από αυτά ήταν αναπηρικά αμαξίδια. Κάποιοι πέθαναν εκεί.

lexi walker america έχει ταλέντο

Το 1983, εννέα εργαζόμενοι κατηγορήθηκαν για διάφορες σωματικές κακοποιήσεις και κατηγορίες επίθεσης . Το ίδρυμα έκλεισε τελικά το 1987, δύο δεκαετίες μετά την αλήθεια.

Ένα μέρος του ασύλου έχει ανοίξει ξανά ως παραφυσικό τουριστικό αξιοθέατο και οι άνθρωποι λένε ότι έχουν βιώσει ανεξήγητα ρίγη, κραυγές, φωνές που ζητούν βοήθεια και σκιές.

Το 'Biggest Ghost Hunt στον κόσμο' της A & E έχει μια ειδική εκπομπή Pennhurst στις 30 Οκτωβρίου.