Θερινή ώρα Αιτία & Ιστορία: Γιατί αλλάζουμε τα ρολόγια μας;

Η Κυριακή 8 Μαρτίου σηματοδοτεί την έναρξη της Θερινή ώρα 2020 , την εποχή του χρόνου όπου οι περισσότεροι από εμάς πηγαίνουμε μπροστά, δηλαδή μετακινούμε τα ρολόγια μας μία ώρα μπροστά σε μια προσπάθεια να πάρουμε μια ώρα περισσότερο φως της ημέρας στο τέλος της ημέρας. Αλλά από πού προήλθε αυτό το έθιμο; Και γιατί το παρατηρούμε ακόμα;

μας. περιφερειάρχης John d. μπέιτς

Κατηγορήστε τον Γουίλιαμ Γουίλετ

Σύμφωνα με την Farmer’s Almanac , ο πρώτος πραγματικός υποστηρικτής της θερινής ώρας ήταν ο Λονδρέζος Γουίλιαμ Γουίλετ το 1907. Έκανε πίεση τόσο στο βρετανικό κοινοβούλιο όσο και στο αμερικανικό Κογκρέσο να προωθήσουν τα ρολόγια 20 λεπτά κάθε Κυριακή τον Απρίλιο και να τα μετακινούν 20 λεπτά πίσω κάθε Κυριακή τον Σεπτέμβριο. για να αποκτήσετε περισσότερο φως της ημέρας για τα μεγάλα, ελαφριά βράδια.

Όλοι εκτιμούν τα μεγάλα, ελαφριά βράδια. Όλοι θρηνούν για τη συρρίκνωσή τους καθώς οι μέρες μικραίνουν. και σχεδόν όλοι έχουν εκφράσει τη λύπη τους που το σχεδόν καθαρό, λαμπερό φως ενός πρωινού κατά τους μήνες της Άνοιξης και του Καλοκαιριού είναι τόσο σπάνια ορατό ή χρησιμοποιημένο…. Ότι περίπου 210 ώρες φωτός της ημέρας χάνονται, με κάθε σκοπό και σκοπό, κάθε χρόνο είναι ένα ελάττωμα του πολιτισμού μας. Αφήστε την Αγγλία να το αναγνωρίσει και να το διορθώσει, έγραψε ο Willet.

Αλλά κανείς δεν τον πήρε στα σοβαρά και η θερινή ώρα δεν εφαρμόστηκε στην πραγματικότητα μέχρι τον Α 'Παγκόσμιο Πόλεμο (και δεν χρησιμοποιήθηκε τακτικά μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1960).

Wasταν για τη διατήρηση του άνθρακα

Μια κοινή παρανόηση σχετικά με την θερινή ώρα είναι ότι πρόκειται για αγρότες που χρειάζονται περισσότερο φως ημέρας για να κάνουν τις δουλειές τους και να φυτέψουν τις καλλιέργειές τους. Αλλά στην πραγματικότητα, οι αγρότες ήταν μερικοί από τους μεγαλύτερους αντιπάλους της θερινής ώρας επειδή είναι δύσκολο να πούμε στα ζώα ότι το πρόγραμμά τους πρέπει να αλλάζει δύο φορές το χρόνο.

Οι πραγματικοί υπέρμαχοι της θερινής ώρας ήταν οι χώρες που πολέμησαν στον Α 'και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ξεκίνησε με τη Γερμανία το 1915, ακολουθούμενη από την Αγγλία το 1916 και τις ΗΠΑ το 1918 και τον Καναδά το 1919, οι οποίοι καθιέρωσαν μια αλλαγή ώρας για τη διατήρηση του άνθρακα που χρησιμοποιήθηκε για τη θέρμανση των σπιτιών των ανθρώπων.

Μετά τον πόλεμο, η θερινή ώρα καταργήθηκε, κυρίως λόγω του λόμπι των γαλακτοπαραγωγών. Αλλά αποκαταστάθηκε κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου για τον ίδιο λόγο. Ωστόσο, αυτή τη φορά, μετά τον πόλεμο, τα κράτη άρχισαν να επιλέγουν να παρατηρούν το DST μεμονωμένα, γεγονός που οδήγησε σε μεγάλη σύγχυση. Έτσι, το 1966, το Κογκρέσο ψήφισε τον νόμο για την ομοιόμορφη ώρα, ο οποίος έθεσε ολόκληρη τη χώρα στη θερινή ώρα για μισό χρόνο.

Ωστόσο, ορισμένα κράτη δεν θα τηρούσαν το DST

Παρά τον νόμο του 1966, ορισμένες πολιτείες βρήκαν ένα κενό και παρέμειναν εκτός θερινής ώρας. Η Χαβάη και η Αριζόνα δεν το εφάρμοσαν και δεν το τηρούν μέχρι σήμερα. Η Ιντιάνα άφησε πραγματικά κάθε κομητεία να αποφασίσει ποιος θα την παρακολουθήσει και ποιος όχι, γεγονός που οδήγησε σε μεγάλη σύγχυση στην Ιντιάνα, οπότε το 2006, τελικά πήγαν στην θερινή ώρα ως σύνολο.

Αλλά πολλοί άνθρωποι - ειδικά άτομα με παιδιά επειδή το DST μπορεί να προκαλέσει όλεθρο κατά την ώρα του ύπνου - δεν πιστεύουν ότι χρειαζόμαστε καθόλου DST επειδή η κατανάλωση ενέργειας έχει αλλάξει δραστικά από τον πρώτο και τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

Οπως και Απόψε την περασμένη εβδομάδα με τον John Oliver είπε σε μια λειτουργία του 2015 για την θερινή ώρα, εάν δεν ωφελεί τον λογαριασμό ενέργειας, την υγεία ή τις ηλίθιες, ηλίθιες αγελάδες μας, πρέπει να σε κάνει να αναρωτιέσαι… Πώς είναι ακόμα κάτι τέτοιο;